НОВОСТИ   ЭНЦИКЛОПЕДИЯ   ЛЕГЕНДЫ И МИФЫ   СКАЗКИ   КАРТА САЙТА   ССЫЛКИ  






предыдущая главасодержаниеследующая глава

135. Иван Попялов

Жил сабе дед да баба, и было у них три сына: два разумных, а третий дурень - по имяни Иван, по прозванию Попялов. Ён двенадцать лет ляжав у попяле1, вопасля таго встав из попялу и як стряхнувся, дак из яго злятело шесть пудов попялу. В том царстве, где жив Иван, не было дня, а всё ночь; ета зрабив змей. Во Иван и абазвався, штоб истребить етаго змея, да и кажа свайму батьку: "Тату! Зраби мини куцабу2 в пять пудов". Узявши тую куцабу, ён пашов на поля и кинув яё угару3 и пашов дамов. На другий день пришов Иван на поля, на тоя места, где падкинув куцабу, наставив лоб - як лятить тая куцаба, як ударя яго в лоб, да и разбилась надвоя.

1 (В золе (т. е. на печке).)

2 (Дубину.)

3 (Вверх.)

Иван пришов дамов да и кажа свайму батьку: "Тату! Зраби мини другую куцабу в десять пудов". Узявши тую куцабу, Иван пашов на поля да и кинув яё угару: лятела тая куцаба три дни и три ночи. На четвертый день пашов Иван на тоя места - як лятить тая куцаба; наставив калено, и тая куцаба разбилась на три части. Попялов, пришовши дамов, загадав1 батьку зрабить третью куцабу у пятнадцать пудов. Узяв тую куцабу, пришов на поля и падкинув яё угару: лятела тая куцаба шесть дней. На сёмый день Иван пашов на тоя места; лятить тая куцаба, як ударицца аб лоб Иванав, дак аж лоб падався. Во ён кажа: "Ета куцаба издержа змея!"

1 (Заставил.)

Во, сабравшись, Иван паехав с братами пабивать таго змея. Едя ён да едя, аж стаить хатка на куриной ножке, а в той хатце живё змей. Яны таматка1 астанавились. Иван павесив сваи рукавицы да кажа братам: "Як из маих рукавиц патяче кровь, дак прибегайте ка мне на помачь". Сказавши ета, Иван пашов у хату и сев пад мастом2 - аж едя змей на трёх галавах: конь спаткнувся, сабака завыла, сокол затвелёв3. Змей гаворя: "Чаго ты, кань, спаткнувся, сабака завыла, сокол затвелёв?" - "Якжа мини не спатыкацца, - кажа конь, - кали пад мастбм сядать Иван Попялов". Во змей и кажа: "Выхади-ка суда, Иванушка! Намеряем с табою силы". Ён выходя, и стали яны бицца. Иван пабив таго змея да и сев изнова пад мост.

1 (Там.)

2 (Мост (мостить) - пол.)

3 (Застонал.)

Едя другий змей на шести галавах; ён -и таго змея пабив - аж едя третий на двенадцати галавах. Ён и с тым став бицца и збив яму девять галов: не стало у змея силы. Глядять яны - аж лятить вбран и кричить: "Кровь! Кровь!" Змей и кажа таму вбрану: "Ляти да маей жонки; яна заесть Ивана Попялова". А ён кажа: "Ляти к маим братам; як яны приедуть, мы етаго змея убьем и тябе мяса аставим". Вбран паслухав Ивана, палятев к яго братам да и став каркать над их галавами. Браты праснулись и, пачувши вбранав крик, пабегли на помачь к брату; убили таго змея, взяли змёеву галаву, и, пришовши к яго хате, яны разламили галаву - и став белый свет па всяму царству.

Пабивши змея, Иван Попялов с братами паехав дамов и забыв взять рукавицы; вялёв братам падаждать яго, а сам вярнувся за рукавицами. Як падъехав к хате и хатев взять рукавицы, глядить - аж там змеиха и змёевы дочки размавляють1 прамёж сабою. Ён зрабився катом да и став курнявкать2 пад дверями. Яны пустили яго у хату. Ён, выслухавши всё, што яны гаварили, ухватив рукавицы и пабег. Прибегши к братам, сев на каня; во яны и паехали. Едуть яны да едуть; во пред ими зелёный луг, а на том лугу падушки шавковые. Во братья и кажуть: "Папасём туточка3 каней и сами аддышем"4. Иван кажа: "Пастойтя, братцы!" - да, узявши куцабу, ударив па падушкам; из тых падушак патякла кровь.

1 (Разговаривают.)

2 (Мяукать.)

3 (Тут.)

4 (Отдохнем.)

Во яны паехали дальше. Едуть, едуть - аж стаить ябланька; и на той ябланьке залатые и сребряные яблачки. Во братья и кажуть: "Давайтя зъедим па яблачку". Иван гавбря: "Пастойтя, братцы! Я папробую", - и, узявши куцабу, ударив па той яблане; из яё патякла кровь. Яны и паехали дальше. Едуть яны да едуть, во пред ими крыница1. Братья и кажуть: "Напьёмся вады". А Иван Попялов и гаворя: "Стойтя, братцы!" Узявши куцабу, ён ударив па крынице, и из той вады зрабилася кровь. Луг, шавковые падушки, ябланя и крыница - ета всё были дочки змёевы.

1 (Ключ, родник.)

Пабивши змёевых дбчак, Иван Попялов паехав с братами дамов - аж лятить за ими змеиха, раззявила рот ад неба да земли и хатела Ивана праглинуть1. Иван и браты яго кинули ей три пуды соли, Яна праглинула тую соль, надумавши, што то Иван Попялов, а дале як рассмакавала2 тую соль и убачила3, што ета не Иван, пабегла знова вслед.

1 (Проглотить; глитать - глотать с жадностью.)

2 (Распробовала.)

3 (Увидела.)

Во ён бача, што беда, як припустив каня да и схавався1 у кузню к Кузьме и Демьяну за двенадцать дверей. Змеиха прилятела да и кажа Кузьме и Демьяну: "Аддайтя мини Ивана Попялова!" А яны кажуты "Пралижи языком двенадцать дверей да и бери!" Змеиха зачала лизать двери; а яны разагрели железные щипцы, и як толька яна прасунула язык у кузню - яны ухватили яё за язык и начали бить малатами. Убивши змеиху, спалили и попят на ветру рассыпали, а сами паехали дамов; стали жить да паживать, гулять да пиравать, мед да вино папивать. И я там быв, вино пив, и в роте не было, а па бараде толька тякло.

1 (Спрятался.)


предыдущая главасодержаниеследующая глава










© Злыгостев А. С., дизайн, подборка материалов, оцифровка, статьи, разработка ПО 2001–2019
При использовании материалов проекта (в рамках допустимых законодательством РФ) активная ссылка на страницу первоисточник обязательна:
http://skazka.mifolog.ru/ 'Сказки народов мира'
Яндекс.Метрика Рейтинг@Mail.ru
Поможем с курсовой, контрольной, дипломной
1500+ квалифицированных специалистов готовы вам помочь