НОВОСТИ   ЭНЦИКЛОПЕДИЯ   ЛЕГЕНДЫ И МИФЫ   СКАЗКИ   КАРТА САЙТА   ССЫЛКИ  






предыдущая главасодержаниеследующая глава

143. Надзей, папов унук

(Унук = Внук.)

Как не в каким чарстви, не в каким государстви, как жив1 поп, поп удов2, и как была у евтаго папа доц яго радная. Ета, братиц ты, так ён бярёг яе, и как ён ни ездить куды у приход, ён завсягды вязець ей гастинцыки: що евта прихожани знаюць, що ёсь у наша го папа доц и надабиць гастинцыка паслаць. И паехав ён у приход - верст за двенадцать дзеревня, ну, ета ён з прицастям паехав, и там ён прицастив цалавека; ну, ладна, и прибярягли3 яго воцинна4 харашо. Ну, ён и забыв, щобы гастинца доцки дали, ну, ён и сев з евтим и паехав дамов.

1 (Окончание в вместо л произносится грубо, как бы у; то же должно заметить и о произношении слова дамов - домой.)

2 (Вдовый.)

3 (Ласково принимали, угощали.)

4 (Очень.)

И едзиць ён па дароги, и гариць цалавеццая галава на дароги, и уся1 згарела, тольки попил2 ядин астаётцы. Ён было праехав, патом и уздумав: "Ще ж я праехав? Видзь цалавеццая галава гариць, дай я вазьму, у карман евтат папялок улажу, связу дамов и пагрябу". Ну, узял ён у карман яго и усыпав, сев на лошадзь апяць и паехав дамов. Ну, прияжджаиць к двару, и сувстрикаиць3 яго доцка, з лошадзи знимаиць яго; у яго забалела галава, видна з ветру, и яна спаць яго палажила на пярину. Ну, патом яна уздумала ета: "Ах, бацюшка ж мой нябось гастинца привёз!" Яна и цап4 у карман; евтат жи папялок абаратився ларцыкам. Ну, ета яна выхвацила етат ларцык и кажиць5; "Ну, ларцык! Харашо; а ня знаю, как яго атлажиць"6. Ну, вот яна выхвацила и лизнула яго и забяреминила. Хто носиць па нядзелям, а яна па цасам; дайшло да таго уремя7, що радзиць, и радзйла; ну, сийцас патом яго и ахрисцили, нарекли имя Надзей, папов унук.

1 (Вся.)

2 (Пепел.)

3 (Встречает.)

4 (Цапнуть - хватить.)

5 (Говорит.)

6 (Открыть.)

7 (Время.)

Патом став росць етат маладзениц1; хто расцець па гадам, а ён па цасам; шесць2 нядзель концылась - на вуличу к ря-бятам шулугу3 ганяць пайшов. Вдариць ён па шулуге, шулуга ляциць, тольки звижжить; каму вдариць у нагу - нага проц, каму вдариць у руку - так рука проц, каму у галаву - галава проц. Ета атцы евтих дзяцей и приходзяць к свящельнику етаму, и приходзяць к свящельнику з прозьбай: "Бацюшка! Ни пущайце свайго унука на вуличу гуляць к ребятам, больна4 много ён шкоды5 дзелаець". Который гавориць - майму галаву адарвав, другёй гавориць - майму руку адарвав; ни пущайце, гаворюць, бацюшка, как можна.

1 (Стал расти этот младенец.)

2 (Шесть.)

3 (Небольшой шар, свитый из лык.)

4 (Очень.)

5 (Убытка, вреда.)

Ну харашо, мог ён вуздержаць яго до самаго лета; ён вырас парядашнай, и гавориць ён: "Ну, дзедушка любезнай, що ж мы будзим дзелаць-рабатаць?" Дрянно1 дзед яго узрадовався и гавориць: "Доц мая любезная! Слава табе госпадзи! - гавориць. - Дав бог наследницка какога; бог паслав! И какей хлапатнэй2! Що я буду з ним дзелаць? Ну, станим рабатаць. Пойдзим, - гавориць, - унуцык мой, ляда3 вывалим". - "Пойдзим, дзедушка!"

1 (Очень, весьма.)

2 (Хлопотливый.)

3 (Болото или другое место, поросшее кустарником и лесом.)

И зайшли яны у балота, и выбрали яны места такоя припадобная1. Дзед став нацынаць ель валиць, ён (внук) гавориць: "Дзедушка, ты ня поцынай, мяне бласлави". - "Ну, - гавориць дзедушка, - унуцык, бог цябе блаславиць!" Ён сийцас как нацав, как поцав да как став валиць, анда лес трящиць; так сяканёць з яднаго бока тапаром, с другого дзерива паляцела. Да двенадцатага цасу ён вывалив палтары дясацины ляда. Дзед кажиць: "Нужна сечь мёльця2 да жечь". А ён гавориць: "Дзедушка, мы и так груддё3 складзём".

1 (Хорошее.)

2 (Мельче.)

3 (Кучей.)

У три дня ета ляда паспела сеяць. Узили яны з дзедам и пасеяли, да врадзився ж авёс, так етакай авёс нисказанной. Ну, павадзився в евтат авёс мядзведзь. Пасматрев поп, схадимши, ляда - много зъедзина авса. Приходзиць ён дамов, спрашиваиць унук: "Що, дзедушка, ти какаво наша ляда?" - "Дрянно, унуцык, харашо, тольки ж повадзилась какая-то дзикая лошадзь, дрянно ись1 и многа зъяну здзелала". - "Как так, дзедушка, скольки трудився я, а яна, евтакая шельма, скольки зъяну надзелала! Найду пакаравулю. Пайщитка мне кольки ни на ёсь пяноцки"2. Сев ён, звив аброць3, паабедав, в лес пайшов. Приходзиць ён в ляда, и вдивився ён, удал добрай моладзиц: "Ах, бог мой, кольки шкоды здзелала, цирпець нивазможна!" - и сев ён сиред ляда на пни. Ну, и сидзиць: патом сийцас мядзведзь йдзиць з лесу, и пряма у авёс, и взнявся4 и панёс5 авёс смуниць6. Ён, добрай моладзиц, и вдивився: "Що ж евта за дива, я евтаких лашадзей не видывав; що б ета за аказия такая, как яна авёс кастиць"7.

1 (Ест.)

2 (Пеньки.)

3 (Пеньковая узда (оброть).)

4 (Взялся, принялся, начал.)

5 (Начал.)

6 (Мять.)

7 (Сделать порчу, повредить.)

Ета падходзиць ён - мядзведзь - к няму близка, к самому ка пню. Мядзведзь ётага и ни внываиць1, що цалавек стаиць; ён думаиць, що ета пень стаиць, и падходзиць к няму близка. Ён сийцас са пня, и цап яго за вуши, и схватив; ета схватив и притиснув к зямли яго. Мядзведзь думаиць: що такёй, и хацев паправитца; ну вуж позна, ён яму и папясца2 ня дав, узяв яго етай аброттю забратав3 и дамов павёв. И вёв ён яго дамов, мядзведзь какоя дзерива захвациць - з корним вароциць. Ну, и привёв ён яго дамов, привязав сиред двара к сталбу и приходзиць у вызбу. "Ну ты, госпадзи, - гавориць, - какая лошадзь разъелась! Как я умарився, тянумши яе дамов!" Дзед вышав на двор и вжахнувся4. "Пасматри-тка, - гавориць, - доц мая любезная, що твой сынок, а мой унуцык здзелав", - и кольки время дзивавалися яны. Ей (внук) гавориць: "Ни дзивуйцися, а гаворьти, що мы над етай лошаддю дзелаць будзим, как яна сильна дужа, и що на ей рабатаць?" - "Вази, - кажиць дзед, - унуцык, дровы".

1 (Не унывает.)

2 (Поправиться.)

3 (Надел оброть - зануздал.)

4 (Ужаснулся.)

Взяв ён етага мядзведзя и запрёг яго у цялегу, и панёс ён вазиць дровы на мядзведзю, и у три дня усе цыста1 загрузив, абклав кругом усе сяление. Етим прицетникам ни выйци, ни выихаць; усе загрузив цыста! И приходзяць ети прицетники к етаму свящельнику и гаворюць: "Дзе хоцьте дзеньте яго, щоб ён ня быв; що ж ета за аказия, що у три дни усе сяло загрузив, ни выйци, ни выихаць никак нивазможна". - "Ах, доц мая,- гавориць дзед, - що мы будзим дзелаць! Жалка табе сына, а мне унука; ну ж пошлим яго, куды хош ён - туды и ступай!" Ну, призываиць ён к сабе унука и гавориць: "Ну, унук мой любезнай, приходзяць прицетники з прозьбай; жалка мне цибе, а ступай ты, унуцык, куда ты уздумав, на все цатыри стораны". - "Эх, дзедушка мой любезнай! Вы б давно и сказали мне евта, я и пашов бы, никольки ня медлимши. Матушка мая любезная! Спяки мне каравашицку"2. Маць яго спякла яму каравашицку, улажила у хатомацку3.

1 (Чисто.)

2 (Коврига хлеба.)

3 (Котомку.)

Вставав ён ранёшинька, вмывався бялёшинька. Узяв ён евту хатомацку, надзев яе на плецы, блаславився: "Матушка мая любезная и дзедушка мой радзимай, блаславице на пуць, на дарогу". Памалився ён богу и пашов, и вышав ён у цыста поля, и наставив1 ён ни пуцём, ни дарогай, и наставив ён лясам дрямуцым, грязям тапуцым, и ишов ён семь дён без полдён, рот на апашку и язык наатмашку; вышав ён у тридзевятую землю, у тридзесятая чарства, и выходзиць ён у цыстая поля, у крутые горы, - и гуляиць Гарыня-багатырь и горы капком2 капаиць. Приходзиць Надзей, панов унук, к няму и гавориць: "Бог помаць, Гарыня-багатырь! Куды какая в цибе сила нязметная. Как ты, - гавориць, - тарам капаишь, как шулугу?" А ён гавориць яму: "Эх, - гавориць, - удал моладзиц! Ни вдивляйся ты маей сили. В тридзевятай земли, у тридзесятам чарстви, - гавориць, - как ёсь Надзей, папов унук, так у таго ня евтакая сила! Как привёв ён мядзведзя з лесу, да на мядзведзи усе цысто сяло загрузив. Яго, - гавориць, - воран кастёв ни заносиць, добрай маладой конь ни завозиць!" А ён гавориць: "Ах, брат Гарыня-багатырь! Ни вбран кости заносиць, а сам добрай моладзиц заходзиць". А ён гавориць: "Ах, брат, тык евта ты Надзей, папов унук! Вазьми, брат, мяне у мяньшие братья". Ён яго и узяв, и яны многа хадзили, и многа багатырёв пабядзили, и многа гарадов захвацили; патом яны пажанились и багата жили.

1 (Направился.)

2 (Ногою.)


предыдущая главасодержаниеследующая глава










© Злыгостев А. С., дизайн, подборка материалов, оцифровка, статьи, разработка ПО 2001–2019
При использовании материалов проекта (в рамках допустимых законодательством РФ) активная ссылка на страницу первоисточник обязательна:
http://skazka.mifolog.ru/ 'Сказки народов мира'
Яндекс.Метрика Рейтинг@Mail.ru
Поможем с курсовой, контрольной, дипломной
1500+ квалифицированных специалистов готовы вам помочь