91. Мороз, Солнце и Ветер

Йшоў раз сабе адзін чалавек, судосіў¹ на дарозі Соўнычко, Мароз і Вецер. Ото-ж-то спаткаушисе² з імі, сказаў вуон ім "пахвалёны"³. - "Каму вўон аддаў пахвалёны?" Сбўнычко сабе кажа - што мне, коб я не пякло; а Мароз сабе кажэ, што мне, а не табе, бо вуон цябё не так боіце, як мяне. "Отож-бо лжэце! Непраўда! - кажэ нарэсці⁴ Вецер: - Той чалавек аддаў похвалёны не вам, а мне".

¹ (Повстречался, встретил.)

² (То же.)

³ (При встречах и при входе в чужой дом крестьяне в виде приветствия говорят: "Нех бендзе похвалёны Незус Христус!" Другой должен ответить: "На веки веков, амэн" (польск.).)

⁴ (Наконец.)

Пачали між сабою аж спераціся 1, сварыціся 2 й оношто 3 за чубы не пабраліся…

¹ (От слов: спор, прение.)

² (Браниться.)

³ (Чуть-чуть, чуть не.)

"Ну, калі ж так, то спытаймося¹ яго, камў вуон аддаў пахвалёны - мне чі вам?" Даганілі таго чалавека, спыталі; аж вуон сказаў: "Ветреві". - "А што, бач², не казаў³ я - што мне!" - "Пастуой же ты! Я цябе ракару спяку⁴! - кажа Слонцэ. - Покеміш ты мяне"⁵. Ажно Вецер кажа: "Не буось, не спячэ; я буду веяці і охоладжаць яго". - "Так я ж цябе, гіцлю⁶, заморожу!" - кажа Мароз. "Не лякайсе⁷, небоже⁸, тогды я не буду веяці, і вуон табе нічого не зробіт, без ветру не замарозіт".

¹ (Спросим.)

² (Видишь.)

³ (Говорил.)

⁴ (Сделаю красным, как рак.)

⁵ (Помянешь ты меня.)

⁶ (Прислужник палача, жнводер (Польск. словарь Мюллера, 1, 218);. См, Малоросс. словарь Афанасьева-Чужбннского, стр. 71.)

⁷ (Не бойся.)

⁸ (Бедняжка приятель.)